Ο κόσμος όλος έγινε απόψε πατρίδα. Ελπίδα!
Τίποτε σε αυτόν τόν κόσμο πραγματικά δεν μπορεί να
χαρακτηριστεί ως πατρίδα μου. Μα τά πάντα γίνονται απόψε πατρίδα μου. Μέσα στήν
πραγματική, μοναδική, πολυπόθητη Πατρίδα μου.
Ναι μέσα σε αυτήν τήν απέραντη Πατρίδα όντως δεν μπορούν να
υπάρξουν ούτε αποστάσεις, ούτε γαίες, ούτε θάλασσες. Πέρα από τόν τόπο καί τόν
χρόνο. Υπερκόσμια, αδιάστατη, άχρονη, άρρητη!
Μέσα σε αυτήν τήν Πατρίδα θέλω να ζήσω, να ζήσουμε. Καί
όντως ζούμε!
Εδώ συναντιόμαστε καθημερινά καί ακούμε τόν ίδιο ειρμό, τήν
ίδια ωδή, τό ίδιο μέλος.
“Τϊς ημάς χωρίσει τής αγάπης τού Χριστού!”
Αγάπη που τόσο σε πόθησα. Πατρίδα μου! Ελθέ καί σκήνωσον εν
ημίν.
Ελθέ Κύριε καί πλήρωσον τόν χρόνο, τόν τόπο, τήν διάσταση
της ψεύτικης πραγματικότητας από τήν αληθινή πνευματικότητα.
Εδώ πραγματικά γίνονται όλα ένα μέσα στόν Ένα.
Ευχαριστώ για όλα, μα πάνω από όλα γι αυτή τήν ευλογημένη
Πατρίδα μου, πού καθημερινά μου χαρίζουν οι προσευχές τών αγίων. Οι προσευχές
σας.
Όλο το άρθρο ΕΔΩ