.

.

Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2017

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ




Μια  φορά και έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς εδώ στην Μαδαγασκάρη. Ήταν καλός και πιστός άνθρωπος και παρακαλούσε τον Θεό να τον φωτίσει πως μπορεί να δώσει ό,τι καλύτερο έχει για τους υπηκόους του.
Μια μέρα λοιπόν φανερώθηκε ο Θεός μπροστά του και του είπε:
-          «Βασιλιά μου τι έχεις και πονάς τόσο πολύ και βασανίζεις τον λογισμό σου;»
-            
     «Θέλω να αναπαύσω όσο μπορώ περισσότερο τους υπηκόους μου. Έχω πόνο στην καρδιά μου που τους βλέπω και βασανίζονται και θέλω να μου πείς τι μπορώ να κάνω καλύτερο γι’ αυτούς», απάντησε ο .
-          «Μα τόσο μεγάλη αΒασιλιάςγάπη έχεις για τους ανθρώπους σου λοιπόν;» είπε ο Κύριος.
-          «Θέλω να δώσω τα πάντα γι’ αυτούς.» απαντά ο Βασιλιάς.
-        

         «Αφού λοιπόν τόσο πολύ τους αγαπάς θα σου δώσω και γω σήμερα μέχρι την νύχτα την ευκαιρία να διαλέξεις και να γίνεις ό,τι σε αναπαύει περισσότερο γι’ αυτούς. Και ότι σε αναπαύσει θα στο χαρίσω καλέ μου βασιλιά», αποκρίθηκε ο Κύριος.
   
      
     

Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017

ΟΙ ΠΙΡΟΓΕΣ ΤΟΥ ΤΟΥΛΙΑΡ

Οι πιρόγες και πάλι προβάλουν στη  θάλασσα. Στη θάλασσά μας. Στη θάλασσά μου.
Εκεί μακριά στο Ankilibe, Soalary, Saint Augoustine, Androka,…
Εκεί μακριά όπου η μοίρα είχε τάξει να ενώσει τα δάκρυα με το χαμόγελο.
Και την αλμύρα της θάλασσας με τη γλύκα του ζαχαροκάλαμου.
Ω λαέ μου! Πόσες αντιθέσεις μέσα στα σπλάχνα αυτού του λαού.

Σάββατο 15 Ιουλίου 2017

Το φως μου


...τα παιδιά όμως που προβάλουν στην οθόνη σας είναι παιδιά που ανήκουν σε μια άλλη διάσταση της ζωής, κινούνται σε έναν μονοδιάστατο άξονα έχοντας ξεχάσει μια για πάντα την τρισδιάστατη εικόνα της ζωής.
Είναι παιδιά εδώ της ενορίας μας στην Betanimena του Ιεραποστολικού κέντρου μας στο Τουλιάρ. Ο πατέρας τους ήταν ένας άπορος φτωχός βιοπαλαιστής και σηκώνει τον σταυρό της ανατροφής τριών τυφλών παιδιών. Υπάρχει και μια μικρή αδελφούλα τους επίσης τυφλή. Κατέφυγε μια μέρα στην αυλή μας ο πατέρας και μου εξιστόρησε την κατάστασή τους...


Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

ΤΟ ΘΑΥΜΑ


Ἡ κατήχηση ἔχει ἤδη ἀρχίσει. Τὸ χωριὸ στὸ ὁποῖο βρισκόμαστε περιμένει κατὰ τὰ λεγόμενα τῶν κατοίκων νὰ κατηχηθεῖ ἐδὼ καὶ χρόνια. Θεωρήσαμε ὑποχρέωσή μας νὰ ἐκπληρώσουμε τὸ αἴτημα αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων ρίχνοντας λίγες σταγόνες Πίστεως ἀπὸ αὐτὲς ποὺ μᾶς δώρισε ὁ Πανάγαθος Θεός...  ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2016

Ήλθα από βραδύς στην αγαπημένη πόλη Sakaraha του Toulear. Ήλθα, αν και εχθές ο πυρετός και η εξάντληση από την εδώ και 2 μήνες πια ασθένεια, δεν άφηναν περιθώρια στον λογισμό και στις αποφάσεις μου. 
2 μήνες καθηλωμένος στο σπίτι παρακαλούσα τον Θεό να με αξιώσει να κάνω Χριστούγεννα κοντά στους ανθρώπους που αγαπώ. Εχθές πάλευα με τον λογισμό από την μια να μην βγω έξω από το σπίτι γιατί υπάρχει κίνδυνος ξαφνικής επιδείνωσης της υγείας κι από την άλλη  με την στεναχώρια και τον πόνο μέσα στην καρδιά για τους ανθρώπους μας. Ένας πόνος πραγματικά ανυπέρβλητος, αήττητος, σαν μια φυσική έλξη.

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017

Τό όνομα του "εργάτου"


Εἴχαμε τελειώσει τὴν κατήχηση ὅταν μοῦ ζήτησε ἕνας ἀπὸ τοὺς πιστοὺς τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ ἐπισκεφθῶ τὸ σπίτι του. Τὸ σπίτι τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν εἶναι μιὰ ἀχυρένια καλύβα περίπου δύο ἐπί τρία τ.μ. ὅπου στιβάζονται οἱ δύο γονεῖς μὲ τὰ μικρά τους παιδιὰ ποὺ μπορεῖ νὰ εἶναι 3-4, πολλὲς φορὲς ἴσως καὶ περισσότερα.
Ὅταν λοιπὸν βλέπω τὰ παιδιὰ αὐτῶν τῶν φτωχωκάλυβων . .   ΣΥΝΕΧΕΙΑ